de droit

Καταλαμβάνομαι από ένα χλωμό αδιαφανές
γαλάζιο, γεμάτο ψεγάδια. Γράφω φτωχά και
δεν σου αξίζει τίποτα τέτοιο. Ούτε και σε 'μένα
αξίζει να μην παραδίδω σε κείμενο για ένα
άτομο που προσπάθησα να αγαπήσω και να
με αγαπήσει, γιατί αυτό είναι αμφίδρομο και
η έλλειψη του ενός δημιουργεί το άλλο και το
άλλο επικαλούμενο φυσικές υποσχέσεις, δίνει
μορφή και κενή πληρότητα στην πρώτη εκείνη
έλλειψη που παραμένει ανείπωτη.

faux pas

Τα χέρια σου
προσγειώνουν σύμφωνα
που προφέρει
τυλιγμένος στο τίποτα,
μετρά ως το επτά
το πόδι του χτυπάει το πάτωμα
η επιφάνεια του κρουστό
μικρών ιριδισμών, όσο εσύ
ραγίζεις σε κομμάτια
μικρότερα του ενός
το λιγότερο γίνεται ένα,
τυλιγμένος το τίποτα
δεν είσαι παρά ελάχιστες
σταγόνες νερό σε
υδρόφοβο χάρτη.

mélange

Ουτοπικά προορισμένη
σε άκρες που η ίδια εγείρει
η θάλασσα, κεκαλυμμένη
μεγαλύτερη από τα πάντα
και από εμένα και εσένα
όταν το Εγώ και το Εσύ
υπολείπεται σε τράπεζες
τρίτων,
τα κύματα, αναρίθμητες
φιγούρες δικές μας
ενωμένες στην κίνηση
πιέζουν θόλους ατάκτως
θόλους που δεν έπαψαν
ποτέ να διακρίνουν
την απόλυτη αρμονία
κάθετων αποστάσεων,
τις μέρες που ζούσα
κάτω από ‘σένα εν αεργία
διπλώνοντας σκέψεις
μέχρι τρεις, επτά φορές
μέχρι να νοιώσω
να υποχωρείς, στο βάρος
της πλαστικής απώλειας
ενός ασύμφορου μπλε.

alcohol denat

Απόηχοι
ανεπίδοτων λέξεων
μπροστά από πυκνές
εντυπώσεις
λίγο πιο δίπλα από
δωμάτια που γεμίζουν μόνο
με μουσική
και κλειστά στόματα
σε συλλαβές κοφτές
άμεμπτα χείλη
παραδίδονται σε ενόχους
πίσω από τείχη
καθαρού–διάφανου
πάγου

‘σημεία παγιδευμένου αέρα
δεν μπορώ να διακρίνω
αν ή όχι’

Απολήξεις
ταραγμένων σταθερών
υψώνουν γραμμές που
τέμνουν τα άκρα μου
με τα δικά σου, όχι,
κλωστές
σέρνουν ακούσια
σώματα στο έδαφος
σε πορείες παράλληλες.

caféine bleu

Ευγενείς ασυνέχειες
σε υπέργειο θόλο κυμάτων
ένα σημείο, τόξο ή
πολύγωνο, παλινδρομεί
επηρεάζει τη θέση μου
στο χώρο,
Πόρτα ή τοίχος ή διάδρομος
σε αποστάσεις απροσπέλαστες
βιογραφώ ζώντα αντικείμενα
δίπλα ή κάτω από τον ήχο
που δεν βγάζουν
δάκτυλα που αγγίζουν δάκτυλα,
Είσοδοι-Έξοδοι
προδιαγεγραμμένων αξόνων,
τα βλέμματα που χάνουν σε βάθος
μέσα από αριθμούς
Δανεικών διόπτρων
μετρούν αναπνοές που
βαραίνουν
σε φυσικές παρουσίες
ώσπου γίνονται δίδυμες
σκιές στον προσωπικό 

 σου χώρο.

et le vin

Τα χνώτα αγνώστου
σε κοινόχρηστο παράθυρο,
η προσφορά της πόλης
στο τυχαίο αιτιατό
των λίγων ημερών
που χαρίζουν μορφή
σε λέξεις ειπωμένες
στο κρύο ωράριο
μιας νύχτας
ενός οποιουδήποτε.