l'escalier

séquence secondaire

Χαμογελώ στην σκέψη ότι βρίσκεσαι κάπου κοντά και πόση σημασία έχει, αλήθεια, αυτό για όλους τους άλλους γύρω μου που επιχειρούν να κλέψουν λίγες ώρες ύπνου. Το τρένο ξεκινά και συνεχίζει στην ευθεία διαδρομή του ενώ ο θόρυβος δυναμώνει και με κουράζει τόσο περισσότερο. Καθώς η μεταξύ μας απόσταση μεγαλώνει για ακόμη μια φορά, ακούγονται αναγγελίες επόμενων σταθμών που σκέφτομαι ότι κάποτε είχες διασχίσει.

(...)

Επιμένω σε ένα μέρος από το οποίο έχω ήδη φύγει και γνωρίζω γιατί, για την ακρίβεια έχω μελετήσει τους επακριβής λόγους ξανά και ξανά. Τώρα απλά μένει το πέρασμα ενός μήνα, σε μια πόλη-σταθμό ανάμεσα στο δυνητικό και το βέβαιο.

(...)

Οι ίδιες αμήχανες μικρές σιωπές και περιφερικά βλέμματα και μετά, με την ίδια ερασιτεχνική χορογραφία αναζήτησης κατευθύνσεων στα σταυροδρόμια, ήθελα να σε είχα ακολουθήσει. Γεμίζω το κεφάλι μου με περισσότερα άχρηστα ίσως και ανησυχώ ότι πλέον βρίσκω τις σκέψεις μου για σένα, τόσο συνεχείς όσο αρκούντως υπερβολικές, ενώ παρατηρώ πως σταδιακά βρίσκουν λιγότερη ανταπόκριση σε μένα τον ίδιο. 

(...)

Διαβάζω παλιά μου γραπτά και εκπλήσσομαι από την απουσία κάποιου υπαρκτού ποιητικού αντικειμένου, πλέον ό,τι γράφω αντικατοπτρίζεται και διαθλάται κάπου κοντά σου. Γειώνεται κάθε υψηλή μου απόπειρα σκέψης και η έλξη που δεν θα μπορούσα ποτέ να νιώσω βρίσκει υπαρκτό, θολό αντίκρισμα για πρώτη φορά.

(...)

Τόσο δύσκολο να διακρίνει ο ένας τον άλλο, μπορώ μόνο να εύχομαι ότι υπάρχει κάτι παραπάνω από τα προκείμενα αισθήματα έλλειψης, ειλικρινή γιατί ατομικά-δέν πάσχουν από την αβεβαιότητα που ρισκάρουν δύο άτομα. Ήδη, έγραψα πολλά. Ελεγείες για το άτομο που δεν ήσουν και δεν θα γίνεις ποτέ.

(...)

Οι εξωτερικεύσεις μου στερεύουν. Το πρόσωπο μου έχει παγώσει σε μια κενή έκφραση, ψυχρή σχεδόν άδεια και φοβάμαι για τον εαυτό μου. Φοβάμαι για το όταν φύγω και για το πώς, πιστά, θα συνεχίσω να σε σκέπτομαι παραπάνω από συχνά και αυτή η παράλογη υπερβολή-για όλους εκτός από μένα-θα θρέψει εκ νέου τη δική μου εγκράτεια σε τέτοιο βαθμό που με θρησκευτική προσήλωση θα κλείνομαι για να γυρίσω μόνο για λίγο σε κείνο τον Ιούνη, που άπλωσε μέχρι τις 39 του μήνα. Πίνω τον αέρα μπροστά μου.

Αποσπάσματα, 1.8.10 - 11.9.10